Επεξεργασία ανάρτησης Η intershow σας ενημερώνει ότι η σημερινή συναυλία της Misia δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί λόγω ασθενείας της τραγουδίστριας. Σήμερα το απόγευμα, στο soundcheck, η Μίσια δεν μπορούσε να τραγουδήσει. Ο γιατρός που την εξέτασε ανέφερε ότι έχει λαρυγγίτιδα. Η Intershow προσπαθεί να βρει νέα ημερομηνία για την διεξαγωγή της, ωστόσο ενημερωνει το κοινό που έχει προμηθευτεί εισιτήρια, ότι μπορεί να τα εξαργυρώσει από τα ταμεία του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Μια μεγάλη συγνώμη για την ταλαιπωρία που οφείλεται σε θέμα υγείας και είναι υπεράνω των όποιων δυνατοτήτων μας για την ομαλή διεξαγωγή της συναυλίας. Για όποια πληροφορία απευθυνθείτε στην INTERSHOW – τηλ. 2310 968909
Αρχείο
All posts for the month Μαρτίου 2010
Της Μαρίνας Μανθεάκη – Από το Fe-Mail.gr
Μεγάλη νικήτρια της χθεσινής βραδιάς των Όσκαρ ήταν αναμφισβήτητα η Kathryn Bigelow καθώς η ταινία της «The Hurt Locker» θριάμβευσε στην 82η τελετή απονομής που πραγματοποιήθηκε στο Kodak Theatre του Λος Άντζελες. Η Bigelow έγινε η πρώτη γυναίκα που τιμήθηκε με το Όσκαρ Σκηνοθεσίας για την ταινία της «The Hurt Locker» με θέμα τον πόλεμο του Ιράκ μέσω της δράσης μίας αμερικανικής ομάδας εξουδετέρωσης ναρκών, ενώ στην ίδια κατηγορία αντιμετώπιζε στα φετινά Όσκαρ τον πρώην σύζυγό της, σκηνοθέτη της ταινίας «Avatar» James Cameron.
Επιπλέον κατάφερε να «κλέψει» από το «Avatar» και το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, γεγονός που εξέπληξε τους θεατές καθώς κανείς δεν περίμενε μια χαμηλού κόστους ταινία να επισκιάσει μια υπερπαραγωγή όπως το «Avatar» που ήταν υποψήφιο στην ίδια κατηγορία.
Η Sandra Bullock ήταν ανάμεσα στους μεγάλους νικητές της βραδιάς καθώς τιμήθηκε με το πρώτο της Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου, για την ερμηνεία της ως μητέρα στην ταινία «The Blind Side». Η γνωστή ηθοποιός υποδύθηκε στην ταινία η οποία είναι βασισμένη σε αληθινά γεγονότα, μία μητέρα που αναλαμβάνει έναν νέγρο έφηβο και τον οδηγεί σε μία λαμπρή καριέρα στο αμερικανικό ποδόσφαιρο. Το βραβείο παρέλαβε από τον συνάδελφό της, Sean Penn.
Ο Jeff Bridges, όπως άλλωστε αναμενόταν σύμφωνα με τα προγνωστικά, τιμήθηκε με το βραβείο Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου, το πρώτο στην πολύχρονη κινηματογραφική του σταδιοδρομία, για την ερμηνεία του ως μέθυσου τραγουδιστή της country, που τελικά βρίσκει τη λύτρωση, στην ταινία «Crazy Heart». Ο ηθοποιός είχε προταθεί άλλες τέσσερις φορές για το Όσκαρ,χωρίς όμως τελικά να καταφέρει να κερδίσει το χρυσό αγαλματάκι.
Την ίδια ώρα, στον Christoph Waltz απονεμήθηκε το Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου, για την ερμηνεία του στην ταινία «Άδωξοι μπάσταρδοι», κατά την 82η τελετή της απονομής των βραβείων της Κινηματογραφικής Ακαδημίας των ΗΠΑ. Ο Waltz θεωρείτο ως ο επικρατέστερος για το Όσκαρ καθώς είχε αποσπάσει άριστες κριτικές.
Στη MoNique απονεμήθηκε το Όσκαρ Β’ Γυναικείου Ρόλου, για την ερμηνεία της ως μητέρας στην ταινία «Precious», κατά την τελετή απονομής των βραβείων της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Η MoNique, που είναι ιδιαίτερα γνωστή για τους κωμικούς ρόλους της και την τηλεοπτική της παρουσία, φερόταν ως η επικρατέστερη για το κινηματογραφικό αριστείο.
Επιπροσθέτως, η τρισδιάστατη ταινία «Up» ψηφίσθηκε και παρέλαβε το βραβείο Όσκαρ για την Καλύτερη Ταινία Κινουμένων Σχεδίων, στην τελετή απονομής. Η ταινία του σκηνοθέτη Πιτ Ντόκτερ αφηγείται τις περιπέτειες ενός γέρου κι ενός παιδιού που πετούν με ένα σπίτι δεμένο σε αερόστατο.
Ο Mark Boal, για την ταινία «The Hurt Locker» και ο Geoffrey Fletcher, για τη «Precious», βραβεύθηκαν με τα βραβεία Όσκαρ Πρωτότυπου και Διασκευασμένου Σεναρίου αντίστοιχα, κατά την τελετή απονομής των διάσημων αριστείων της Αμερικανικής Κινηματογραφικής Ακαδημίας.
Ο αμερικανός δημοσιογράφος Mark Boal έγραψε το σενάριο της ταινίας μετά από πολύμηνη εμπειρία του σε μονάδα εξουδετέρωσης ναρκών του αμερικανικού στρατού.
Η αργεντίνικη ταινία «Το μυστικό στα μάτια της» βραβεύθηκε με το Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας στην τελετή απονομής των αριστείων της Αμερικανικής Κινηματογραφικής Ακαδημίας. Η ταινία πραγματεύεται την ιστορία ενός συνταξιούχου εισαγγελέα τον οποίο βασανίζει μία παλαιά υπόθεση βιασμού μετά φόνου, της οποίας τον δράστη επιχειρεί να ανακαλύψει.
Στις υπόλοιπες κατηγορίες:
Το Όσκαρ για το καλύτερο make up κέρδισε η ταινία «Star Trek».
Το Όσκαρ καλύτερης Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης δόθηκε στην ταινία AVATAR από την Sigourney Weaver.
Τα καλύτερα κουστούμια βραβεύτηκαν για την ταινία «Queen Victoria: Τα χρόνια της νιότης» στην Sandy Powell. Το Όσκαρ έδωσε όπως πάντα τα τελευταία χρόνια η Sarah Jessica Parker.Στο The Weary Kind (Crazy Heart) των T-Bone Burnett, Ράιαν Μπίνγκχαμ το Όσκαρ τραγουδιού.
Όσκαρ μουσικής απέσπασε ο Μάικλ Τζιακίνο για την ταινία Ψηλά στον Ουρανό.
Βραβείο για τα Σκηνικά του απέσπασε το Avatar, ενώ ο Μάουρο Φιόρε έλαβε το Όσκαρ φωτογραφίας για την ίδια ταινία.
Δύο βραβεία παρέλαβε ο Πολ Τζ. Ότοσον για την ταινία Hurt Locker, ένα για το Ηχητικού μοντάζ και ένα για τον Ήχο.
Βραβείο Οπτικών Εφέ κέρδισε το Avatar
Καλύτερο Ντοκιμαντέρ αναδείχθηκε το The Cove.
Το Όσκαρ Μικρού Μήκους Κινουμένων Σχεδίων απέσπασε η γαλλική ταινία Logorama.
Στο Music by Prudence το βραβείο για Ντοκιμαντέρ Μικρού Μήκους.
Βραβείο Ταινίας Μικρού Μήκους στο The New Tenants.
Τα Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνικής Μετάφρασης 2009, που αφορούν στις εκδόσεις έτους 2008, ανακοίνωσε η Διεύθυνση Γραμμάτων της Γενικής Διεύθυνσης Σύγχρονου Πολιτισμού του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού.
Ειδικότερα:
– Το Βραβείο Μετάφρασης έργου ελληνικής λογοτεχνίας σε ξένη γλώσσα απονέμεται κατά πλειοψηφία στον Liu Rui Hong για τη μετάφραση στην κινεζική γλώσσα του έργου « Το άξιον εστί» του Οδυσσέα Ελύτη, εκδόσεις Yilin Press
– Το Βραβείο Μετάφρασης έργου ξένης λογοτεχνίας στην ελληνική γλώσσα απονέμεται κατά πλειοψηφία στην Άννα Παπασταύρου για τη μετάφραση του έργου «Ιστορία σαν παραμύθι», του Αλεσσάντρο Μπαρίκκο, εκδόσεις Πατάκης
Ο κατάλογος λογοτεχνικών μεταφράσεων (δημοσιευμένων το έτος 2008 και κατατεθειμένων εμπρόθεσμα στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδας), από τον οποίο επελέγησαν τα ανωτέρω βραβεία, είναι ο ακόλουθος:
Για τη μετάφραση έργου ελληνικής λογοτεχνίας σε ξένη γλώσσα (αλφαβητικά)
1. Hero Hokwerda για τη μετάφραση στην ολλανδική γλώσσα του έργου «Heer Batistas en de Andere Dingen» («Ο αφέντης Μπατίστας και άλλα διηγήματα») του Κώστα Μόντη, εκδ. Ta grammata
2. Liu Rui Hong για τη μετάφραση στην κινεζική γλώσσα του έργου «Το άξιον εστί» του Οδυσσέα Ελύτη, εκδ. Yilin Press
3. Michaela Prinzinger για τη μετάφραση στη γερμανική γλώσσα του έργου «Wiederholungstater: Ein Leben zwischen Istanbul, Wien und Athen» («Κατ’ εξακολούθηση») του Πέτρου Μάρκαρη, εκδ. Diogenes
4. Carmen Vilela, για τη μετάφραση στην ισπανική γλώσσα του έργου «Paseos por Atenas, ensayos estudios historicos» του Εμμανουήλ Ροϊδη, εκδ. Sevilla: Universidad
Για τη μετάφραση έργου ξένης λογοτεχνίας στην ελληνική γλώσσα (αλφαβητικά)
1. Άρης Μπερλής για τη μετάφραση του έργου «Ο τρίτος αστυφύλακας» του Φλαν Ο’ Μπράιαν, εκδ. Αλεξάνδρεια
2. Γιώργος Μπλάνας για τη μετάφραση του έργου «Κάθρην: Μια ιστορία του αξιότιμου κυρίου Άικυ Σόλωμονς υιού» του William Makepeace Thackeray, εκδ. Νεφέλη
3. Μελίνα Παναγιωτίδου για τη μετάφραση του έργου «Το τέλος της τρέλας» του Χόρχε Βόλπι, εκδ. Αλεξάνδρεια
4. Κλαίρη Παπαμιχαήλ για τη μετάφραση του έργου «Ο ζοφερός οίκος» του Charles Dickens (τόμοι 2), εκδ. Gutenberg
5. Άννα Παπασταύρου για τη μετάφραση του έργου «Ιστορία σαν παραμύθι» του Αλεσσάντρο Μπαρίκκο, εκδ. Πατάκης
6. Στρατής Πασχάλης για τη μετάφραση του έργου «Εκλάμψεις» του Arthur Rimbaud, εκδ. Γαβριηλίδης
«Αμα δεν σε θέλει» είναι η νέα ταινία του Βασίλη Νεμέα που παίζεται σε γεμάτες κινηματογραφικές αίθουσες, η οποία ανάδειξε ξανά το ταλέντο του Ρένου Χαραλαμπίδη, ο οποίος ξεκίνησε ως ταξιτζής (που μόλις έχει βγει από το ψυχιατρείο) και αφού περιπλανήθηκε σε κάθε ερμηνευτική οπτική, αποδείχτηκε… εραστής-πρότυπο!
Πόσες φορές όμως έχει αναρωτηθεί ο Ρένος στη δική του διαδρομή «άμα δεν με θέλει;». «Είναι το μότο μου!» παραδέχεται και εξηγεί πως «η γοητεία του χαμένου διαρκεί πολύ λίγο».
– Και πάλι μαζί με τον Κλέωνα Γρηγοριάδη, έπειτα από το θρυλικό σίριαλ «Κάτι τρέχει με τους δίπλα», αλλά από την παρέα αισθητή είναι η απουσία της Δήμητρας Ματσούκα…
Λείπει γιατί αυτή είναι περισσότερο μια ανδρική ιστορία. Εχει να κάνει με την ανδρική φιλία. Ενας ιδιόρρυθμος ταξιτζής, προδομένος, που κρύβεται πίσω από το «ψυχάκιας», προσπαθεί να πάρει την εκδίκησή του…
Τα χρόνια πέρασαν και ο Ρένος είναι εδώ. Εν προκειμένω, μαζί με το alter ego του, τον Κλέωνα Γρηγοριάδη, με τον οποίο κάνουν ασύλληπτο δίδυμο, μας ψυχαγωγούν και σε αυτήν την τρελή κινηματογραφική κούρσα. «Το 2010 είναι η χρονιά μου. Στις 18 Φεβρουαρίου βγήκε στους κινηματογράφους η ταινία του Βασίλη Νεμέα και στις 25 Μαρτίου θα κάνει πρεμιέρα η δική μου ταινία “Τέσσερα μαύρα κοστούμια”» μας λέει. Επίσης, πρωταγωνιστεί και στην ταινία του Νίκου Ζερβού «Show Bitch». «Φέτος γιορτάζω είκοσι χρόνια στον χώρο και μου λένε “Κύριε Χαραλαμπίδη, εσείς οι… παλιοί” ή “μεγάλωσα μαζί σας” και κάτι παθαίνω. Πώς μεγάλωσες, ρε φίλε»;
– Τελικά, σε… θέλει;
Με θέλει, αλλά το… παίζει!
Ο Λεωνίδας Λοϊζίδης δεν είναι μόνον ένας πολύ δραστήριος και δυναμικός θεατρικός σκηνοθέτης που ξεκίνησε την πορεία του από την Κύπρο. Είναι ο μόνος Ελληνας που πραγματοποιεί κάθε χρόνο περιοδεία σε όλη την Αμερική και σε άλλες χώρες του κόσμου, ανεβάζοντας ελληνικές θεατρικές παραστάσεις με σκοπό να διαδώσει τον ελληνικό πολιτισμό στο εξωτερικό. Ο γνωστός σκηνοθέτης μίλησε στην «Espresso της Κυριακής» για το δύσκολο έργο που έχει αναλάβει τα τελευταία χρόνια.
«Διευθύνω τη θεατρική εταιρεία με τίτλο “Ο ελληνικός πολιτισμός ταξιδεύει” εδώ και είκοσι χρόνια. Σκοπός μας είναι να ευαισθητοποιήσουμε και να γνωρίσουμε στους ξένους το ελληνικό πνεύμα που έχουμε κληρονομήσει. Πρώτο μας έργο ήταν οι “Βάκχες” και ακολούθησαν οι “Τρωάδες” σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη και μετάφραση Μιχάλη Κακογιάννη, με τις οποίες δώσαμε γύρω στις τριάντα παραστάσεις σε ολόκληρη την Αμερική. Στόχος μας είναι κάθε χρόνο να ταξιδεύουμε σε όλον τον κόσμο. Μέχρι και στους ιθαγενείς, αν έχουμε τη δυνατότητα».
– Μετά τις σπουδές σας στη Νέα Υόρκη, ασχοληθήκατε με το θέατρο κάποιο διάστημα και ως ηθοποιός. Πώς ήταν η εμπειρία σας αυτή και πώς αποφασίσατε να στραφείτε προς τη σκηνοθεσία;
Εργάστηκα από το 1988 μέχρι το 1990 ως ηθοποιός και στο θέατρο και σε σίριαλ. Στην «Αντιγόνη» του Μίνου Βολανάκη εργάστηκα ως βοηθός σκηνοθέτη και με την Αλίκη Βουγιουκλάκη ήμουν στον χορό. Σύντομα όμως συνειδητοποίησα ότι αυτό που ήθελα ήταν να κάνω κάτι δικό μου. Είχα διάθεση να κάνω μόνος μου την επιλογή των έργων, των συντελεστών και να βρίσκω τους ιδανικούς ανθρώπους στις διάφορες χώρες ώστε να παρουσιάζω αυτό που θέλω την περίοδο που θέλω.
– Πώς ήταν η συνεργασία σας με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, τον Μίνω Βολανάκη και τους υπόλοιπους θρυλικούς θεατράνθρωπους που συναντήσατε επί σκηνής;
Για τον Βολανάκη θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι ήταν μία κινητή βιβλιοθήκη! Μία ιδιοφυΐα που μπορούσε να σου πει τα πάντα με χρονολογίες και ημερομηνίες. Ενας ευφάνταστος σκηνοθέτης με απίστευτη διορατικότητα, που μπορούσε να καταγράψει το τώρα και το μετά. Με την Αλίκη Βουγιουκλάκη ένιωσα τι θα πει να είναι κάποιος γεννημένος σταρ! Ενιωσα αυτόν τον μαγνητισμό της που τη χαρακτήριζε. Με το που έμπαινε στον χώρο, έκανε όλα τα βλέμματα να στραφούν προς εκείνη. Οπως και στις παραστάσεις που έπαιζε, όλος ο κόσμος ήταν στραμμένος προς εκείνη, είχε δεν είχε τον λόγο. Αυτό ήταν ένα προσόν που το είχε. Είχε ακτινοβολία. Οσο για την Αννα Συνοδινού, με την οποία επίσης συνεργάστηκα, δεν πιστεύω ότι χρειάζεται να πω κάτι. Είναι γνωστή και δημοφιλής για το έργο της και τις συγκλονιστικές ερμηνείες της.
– Ποιο είναι το νέο θεατρικό έργο που θα ανεβάσετε;
Η «Ορέστεια» σε απόδοση Μαρίκας Θωμαδάκη, η οποία είναι καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών και κοσμήτορας, και μουσική του Γιάννη Μαρκόπουλου.
– Για ποιους λόγους πιστεύετε ότι παραμένει επίκαιρη η «Ορέστεια»;
Γιατί εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο αυτό που επικρατεί στη σύγχρονη εποχή, την απομόνωση και την αποξένωση. Καθώς και την εκδίκηση. Αυτό συμβαίνει από τα αρχαία χρόνια μέχρι τις μέρες μας. Είναι όμως κάτι καταστροφικό για το οποίο μας είχε προειδοποιήσει από τότε ο Αισχύλος.
Αφιέρωμα στη Μελίνα Μερκούρη πραγματοποιεί το παράρτημα Αλεξανδρείας του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού (ΕΙΠ), προβάλλοντας μερικές από τις σημαντικότερες ταινίες, που έμειναν μοναδικές για την ερμηνεία της αξέχαστης Ελληνίδας ηθοποιού.
Το κινηματογραφικό αφιέρωμα ανοίγει τις πύλες του την ερχόμενη Τετάρτη 10 Μαρτίου στην κινηματογραφική αίθουσα του ΕΙΠ Αλεξανδρείας, με την «Στέλλα» του Μ. Κακογιάννη. Ακολουθούν τρεις ταινίες που σκηνοθέτησε ο σύντροφος της ζωής της, Ζυλ Ντασσέν, «Ποτέ την Κυριακή» (17 Μαρτίου), η «Φαίδρα» (24 Μαρτίου) και «Τοπ Καπί» (στις 31 Μαρτίου).
Το κινηματογραφικό αφιέρωμα του ΕΙΠ Αλεξανδρείας στη Μελίνα Μερκούρη θα ολοκληρωθεί στις 14 Απριλίου με την προβολή της ταινίας «Το πορτρέτο της Μελίνας Μερκούρη» σε σκηνοθεσία Λάζλο Χάκμαν.
Λος Άντζελες: Αυτοπροσώπως παρέλαβε το βράδυ του Σαββάτου η Σάντρα Μπούλοκ το Χρυσό Βατόμουρο χειρότερης ερμηνείας, κάνοντας «ζέσταμα» για την τελετή απονομής των Όσκαρ την Κυριακή – στην οποία θα παρευρεθεί ως υποψήφια και «σχετικό» φαβορί για το βραβείο α’ γυναικείου ρόλου της Ακαδημίας.
Η ηθοποιός είχε δεσμευτεί ότι θα παρελάμβανε η ίδια το Χρυσό Βατόμουρο εάν κέρδιζε. «Δεν είχε συνειδητοποιήσει» δήλωσε «ότι στο Χόλιγουντ φτάνει απλά να πεις ότι θα εμφανιστείς για να παραλάβεις ένα βραβείο και σου το απονέμουν. Αν το ήξερα, θα το έλεγα νωρίτερα πως θα πάω στην τελετή των Όσκαρ». Η Μπούλοκ κέρδισε επίσης και το (μισό) βραβείο χειρότερου ζευγαριού, μαζί με τον Μπράντλεϊ Κούπερ, και τα δύο για το «All About Steve».
Εάν κερδίσει τα «κανονικά» κινηματογραφικά βραβεία της Κυριακής, η Σάντρα Μπούλοκ θα γίνει η μοναδική ηθοποιός που θα «τιμάται» το ίδιο Σαββατοκύριακο και με Χρυσό Βατόμουρο και με Όσκαρ. Η ερμηνεία της στο «Blind Side», την άλλη ταινία που πρωταγωνιστεί φέτος, της χάρισε την υποψηφιότητα για το Όσκαρ.
Αδιαμφισβήτητος νικητής των Βατόμουρων στέφεται όμως το «Transformers: Revenge of the Fallen», το οποίο κέρδισε το βραβείο χειρότερης ταινίας, χειρότερης σκηνοθεσίας (Μάικλ Μπέι) και χειρότερου σεναρίου (Έρεν Κρούγκερ, Αλεξ Κούρτσμαν).
Το βραβείο χειρότερου ηθοποιού απονεμήθηκε στα αδέλφια Κέβιν, Τζο και Νικ Τζόνας για το «Jonas Brothers: The 3D concert experience». Το βραβείο χειρότερης ερμηνείας σε β’ ανδρικό ρόλο απονεμήθηκε στον Μπίλι Ρέι Σάιρους του «Hanna Montana: The Movie» και τo αντίστοιχο γυναικείο κέρδισε η Σιένα Μίλερ για το «GI Joe».
Tέλος, χειρότεροι ηθοποιοί της περασμένης δεκαετίας αναδείχθηκαν ο Έντι Μέρφι και η Πάρις Χίλτον.
Ο παραγωγός που τον στήριζε χρόνια αρνήθηκε να τον χρηματοδοτήσει, ο Διονύσης Σαββόπουλος τον αντιμετώπισε επιφυλακτικά όταν του ζήτησε να του εμπιστευτεί τη μουσική του -«ούτε εγώ ο ίδιος θα έδινα αυτό το έργο στον εαυτό μου αν ήμουν άλλος», ομολογεί. Ομως ο Χάρης Ρώμας ήταν αποφασισμένος να δηλώσει «άλλος» κι αυτό κάνει στο έργο του «Οι ράγες πίσω μου», που ύστερα από δύο σεζόν στην Αθήνα μεταφέρεται στη Θεσσαλονίκη για να κάνει πρεμιέρα σήμερα στο Θέατρο Εγνατία.
«Εργο τρυφερό, με χιούμορ κι ευαισθησία», όπως έγραψε η κριτική, το πρώτο θεατρικό κείμενο του Χάρη Ρώμα ήταν μία έκπληξη για όσους τον γνωρίζουν από την τηλεοπτική του καριέρα. «Σηματοδοτεί μία στροφή δική μου, που προήλθε από μία επιτακτική ανάγκη όχι μόνο σε σχέση με τους επαγγελματικούς δρόμους μου, αλλά με όλη τη ζωή μου», εξήγησε ο γνωστός πρωταγωνιστής σε συνέντευξη Τύπου. «Εκλεισαν κύκλοι και βρέθηκα στη δύσκολη φάση να ξεκινήσω από την αρχή, να κλείσω τις παρτίδες μου με το παρελθόν, να επαναπροσδιορίσω το ποιος είμαι».
Ηρωας του έργου ο Θαλής, ένας άνθρωπος μέτριος, ούτε καλός ούτε κακός, που νιώθει να περνάει διαρκώς απαρατήρητος. «Είναι ένας άνθρωπος που πέρασε τη ζωή του στο περιθώριο γιατί τον περιθωριοποίησαν οι άλλοι. Πολλοί που είδαν το έργο μού είπαν ότι διέκριναν στον Θαλή τον εαυτό τους κι εγώ ο ίδιος νιώθω ότι έχει στοιχεία μου. Είναι ένας υπάλληλος που αισθάνεται ότι πάντα πληρώνει τη νύφη -κι αυτό είναι κάτι που θα το αισθανούν πολλοί στις μέρες μας», λέει.
Σε καιρούς χαλεπούς, λόγω της οικονομικής κρίσης, ο Χάρης Ρώμας είναι πεπεισμένος ότι «το θέατρο, το καλό θέατρο λειτουργεί σαν βάλσαμο για τις βασανισμένες ψυχές, σαν σωτήριο φάρμακο». Στο ντεμπούτο του ως θεατρικός συγγραφέας δε θέλησε να υιοθετήσει τις ευκολίες που του παρέχει η εμπειρία του ως τηλεοπτικού κειμενογράφου. «Στα 25 χρόνια που βρίσκομαι στο χώρο δεν έγραψα θέατρο από φόβο μήπως ακολουθήσω την τηλεοπτική γραφή -δε σνομπάρω την τηλεοπτική μου καριέρα αλλά πλέον πέρασε στο περιθώριο των «θέλω» μου. Δε θέλω να κάνω φάρσα στο θέατρο, θέλω να βγει ο άλλος Χάρης, μετά από χρόνια καταπίεσης από την τηλεοπτική μου περσόνα. Θεώρησα άδικο για μένα να βγω να κονομήσω. Στις ράγες που χάραξα θα συνεχίσω».
Στην παράσταση ακούγονται στίχοι και αποσπάσματα από τραγούδια του Διονύση Σαββόπουλου ως σχόλιο στα όσα συμβαίνουν. «Στην αρχή ο Σαββόπουλος μου είπε «όχι». Το γεγονός ότι κέρδισα την αποδοχή του είναι ένα πολύτιμο φορτίο για μένα», λέει ο Χάρης Ρώμας.
ΧΡΥΣΑ ΝΑΝΟΥ
Η ταυτότητα της παράστασης
Σκηνοθεσία: Χάρης Ρώμας
Σκηνικά – κοστούμια: Σίμος Παπαναστασόπουλος
Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος
Παίζουν: Χάρης Ρώμας, Θωμαΐς Ανδρούτσου, Δημήτρης Καρατζιάς, Αναστάσης Κολοβός
Θα δοθούν δέκα παραστάσεις ώς τις 14 Μαρτίου: Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή 18.30 και 21.30.
Από μικρή τής άρεσε να ασχολείται με τη χειροτεχνία και καθώς μεγάλωνε ασχολήθηκε με τη μαγειρική και τη ζαχαροπλαστική. «Επιαναν τα χέρια μου, μου άρεσε να είμαι μαστόρι» λέει γελώντας. Το τέλος των σπουδών της -παρακολούθησε μαθήματα αρχιτεκτονικής και ψυχολογίας στο Deree- τη βρήκε να συναρμολογεί διάφορα υλικά, όχι πολύτιμα, και να κατασκευάζει φο μπιζού. Πέρλες, κρύσταλλα, πλεξιγκλάς, στρας, ασήμι, γυαλί, πηλός, τα έδενε μεταξύ τους και έφτιαχνε σκουλαρίκια, βραχιόλια και κολιέ. Μα πάντα υπήρχαν ανάμεσά τους μπιζού που οι χάντρες τους είχαν το σχήμα που έχει ο κόκκος του καφέ. Τα κοσμήματά της τα φόρεσαν διάσημα μοντέλα, όπως η Ειρήνη Σκλήβα και η Βίκυ Κουλιανού σε μεγάλα ντεφιλέ των πιο διάσημων οίκων μόδας.
Πολύ σύντομα ανακάλυψε ότι το εμπορικό κομμάτι δεν την κάλυπτε τόσο. Πνεύμα ανήσυχο «και πάντα ανυπόμονη ως Κριός», όπως λέει, σκέπτεται και υλοποιεί αυτό που βάζει κάθε φορά στο μυαλό της. Δεν αφήνει εκκρεμότητες. «Αυτό ήταν χαρακτηριστικό του παππού μου του Λουμίδη αλλά και του πατέρα μου» λέει. «Ο παππούς Αντώνης ήταν ο πρώτος ο οποίος συσκεύασε, επονόμασε, διένειμε και διαφήμισε τον καφέ το 1919, μέχρι τότε πωλούνταν χύμα σε τσουβάλια. Η γιαγιά μου ήταν πολύ καλή ζωγράφος και ο αδελφός της γιαγιάς μου, της Αλεξάνδρας Λουμίδη που έχω και το όνομά της, ο Κωνσταντίνος Ευσταθιάδης, ήταν ο πρώτος που έφτιαξε καπέλα για τις κυρίες της υψηλής κοινωνίας στην παλιά Αθήνα. Οταν ήταν στην Ελλάδα οι Βαυαροί. Η δική μου πρωτοπορία είναι ότι συγκέντρωσα όλα τα αξεσουάρ, τα οποία πωλούνταν μέχρι τότε από δω και από εκεί σε ένα κατάστημα που άνοιξα στην Κηφισιά. Μία παλιά αποθήκη σε ένα κτίριο του Τσίλερ που μου παραχώρησε η οικογένειά μου».
Το όνομα Λουμίδη την ακολουθεί μα της αρέσει. «Αξιοποιώ και σέβομαι την προσπάθεια που έκανε ο παππούς μου, δεν την εκμεταλλεύομαι». Το 1928 ο Αντώνιος Λουμίδης δημιούργησε στη θέση όπου βρισκόταν άλλοτε το ονομαστό καφενείο του Χαύτα (εξ ου και το όνομα Χαυτεία στο τμήμα της Αιόλου, μεταξύ Πανεπιστημίου και Σταδίου) το ελληνικό σπίτι του καφέ. Το πρωτοποριακό και σύγχρονο για την εποχή κατάστημα του Καφέ Παπαγάλος Λουμίδη. Οταν ακόμη η οδός Αιόλου ήταν αδιαμόρφωτη με ελάχιστα καταστήματα και λιγοστή κίνηση.
Τη φράση «έκαστος στο είδος του και ο Λουμίδης στους καφέδες» την είπε ο ίδιος στη διάρκεια μιας δίκης, όταν ρωτήθηκε από τον δικαστή τι γνωρίζει για την υπόθεση διαζυγίου ενός υπαλλήλου του για την οποία είχε κληθεί ως μάρτυρας. Εκείνος είπε «για την υπόθεση δεν γνωρίζω, για τον καφέ να σας πω ό,τι θέλετε». Από τότε έγινε σλόγκαν.
Η Αλεξάνδρα Λουμίδη αυτήν την εποχή διοργανώνει μία καινούργια έκθεση σε κεντρική γκαλερί της Αθήνας, τα εγκαίνια της οποίας προγραμματίζονται να γίνουν στις 5 Μαΐου, της Αγίας Ειρήνης, ημέρα της γιορτής της μητέρας της. Θα περιλαμβάνει κολάζ, συνθέσεις και κατασκευές από περίεργα και πρωτότυπα υλικά. Μέχρι λάστιχα και ελαφρόπετρα. Μία έκθεση χωρίς τίτλο, για την οποία εργάζεται πολύ. Είναι απλή και πολύ εξωστρεφής, ανοιχτό βιβλίο. «Μου φτάνει που είμαι αληθινή» λέει με υπερηφάνεια.
Αντιπροσωπεία των Φερών, αποτελούμενη από το Δήμαρχο κ. Κων. Κανάρη, τον Αντιδήμαρχο κ. Ιωάννη Κορώνα και τον Αρχιερατικό Επίτροπο περιοχής Βελεστίνου Αιδ. Αθανάσιο Τράικο, επισκέφθηκε το Βελιγράδι, ύστερα από επίσημη πρόσκληση του Δημάρχου Βελιγραδίου κ. Dragan Djilas προς τον Δήμαρχο των Φερών.
Αντικείμενο της επίσκεψης, ήταν η πρόθεση της Δημοτικής Αρχής του Βελιγραδίου, να ενημερώσει τους εκπροσώπους του Βελεστίνου, για την πρόοδο των εργασιών αναστήλωσης του ιστορικού Πύργου Νεμπόισσα, στο Βελιγράδι.
Ο Πύργος Νεμπόισσα, για τους Έλληνες, έχει ένα ιδιαίτερο συμβολισμό αφού είναι ο μαρτυρικός τύπος θανάτωσης τoυ Εθνομάρτυρα Ρήγα Βελεστινλή- Φεραίου και των επτά συντρόφων του.
Όταν, στις 24 Ιουνίου του 1798, βρήκαν εκεί τραγικό θάνατο από το απάνθρωπο τυραννικό καθεστώς των Τούρκων, με τη μόνη κατηγορία που τους εβάρυνε, ότι επόθησαν να ζήσουν ελεύθεροι.
Αρχικά, μετά τα τυπικά της υποδοχής της αντιπροσωπείας, ακολούθησε μετάβαση στον Πύργο Νεμπόισσα και στη συνέχεια, ενημέρωση από τους εκπροσώπους του Δήμου Βελιγραδίου, όπως από την Ιβάνα Αβζέρ, Γενικό Γραμματέα Πολιτισμού και Τουρισμού του Δήμου Βελιγραδίου, Νατάσσα Γκαλούμποβιτς, Σύμβουλο διεθνών σχέσεων και Iβάνα Τάντοβιτς, Καθηγήτρια Πανεπιστημίου.
Ο Πύργος διαμορφώνεται σε ένα σύγχρονο πολιτιστικό κέντρο με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά αυτού, με ένα σχεδιασμό που εκπονήθηκε από την Αρχιτεκτονική Σχολή του Βελιγραδίου και χρηματοδοτήθηκε από την Ελλάδα, με το χρηματικό ποσό του 1.400.000 ευρώ.
Οι εργασίες του Πύργου, άρχισαν από τον Ιούνιο του 2009 και προγραμματίζεται να τελειώσουν προς τα τέλη Απριλίου.