Μια καινούργια ιδέα «φύτρωσε» στo Βοτανικό, στην οδό Κωνσταντινουπόλεως 127. Ο χώρος Τέχνης ELIART. Υπεύθυνοι για αυτό, είναι η Αννέτα Παπαθανασίου, ο Γιώργος Φρατζεσκάκης και ο Θανάσης Ρουμελιώτης.
Το όνομα ELIART είναι εμπνευσμένο από την ελιά που δεσπόζει στο εξωτερικό του θεάτρου. Εξάλλου, δεν υπάρχει αρχαίο θέατρο όπου να μην μνημονεύεται η «ασημόγλαυκη ελιά», το δέντρο της Θεάς Αθηνάς.
Σε αυτόν τον χώρο, σε industrial σκηνικό, χωρητικότητας 100 θέσεων, με πολύ μεράκι δημιούργηθηκε μια σκηνή, που φιλοδοξεί να φιλοξενήσει νέες ομάδες, αλλά και καθιερωμένα σχήματα με γνωστούς Ελληνες και ξένους καλλιτέχνες, μέσα απο θεατρικές παραστάσεις μουσικές βραδιές, προβολές ταινιών, παρουσιάσεις βιβλίων και αφιερώματα σε Ελληνες ηθοποιούς και συνθέτες.
Οι θεατές θα έχουν την δυνατότητα να απολαύσουν το ποτό τους, να μιλήσουν με τους δημιουργούς και να συζητήσουν μεταξύ τους, πριν και μετά την παράσταση, στον ειδικά διαμοφωμένο χώρο υποδοχής, αλλά κυρίως θα έχουν την δυνατότητα να επιλέξουν ποιές παραστάσεις θα παρακολουθήσουν απο το μηνιαίο εναλλασόμενο πρόγραμμα του ELIART.
Με σκοπό την ανταλλαγή ιδεών και την παρουσία πρωτοποριακών προτάσεων σε ένα «ανήσυχο κοινό» που εκτιμά την τέχνη, το ELIART στοχεύει να γίνει χώρος συνάντησης Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών και να προσφέρει στο φιλότεχνο κοινό της Αθήνας, εναλλακτικούς τρόπους διασκέδασης και ψυχαγωγίας.
Την θεατρική αυλαία του ELIART, τιμής ένεκεν, ανοίγει ο Δημήτρης Πιατάς με τον μονόλογο του Σάκη Σερέφα «Σεμινάριο Βλακείας» στις 2 και 3 Ιανουρίου 2011, μόνο για δύο παραστάσεις.
Οι παραστάσεις στο ELIART θα ξεκινήσουν απο τις 26 Δεκεμβρίου και θα διαρκέσουν ώς το τέλος Μαίου.
ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΔΩ
Αναριωτιέμαι τι νέο προσφέρει ο χώρος αυτός στην πηγμένη από άδεια θέατρα Αθήνα; Τι εξυπηρετεί;
Να σταθώ στις ανοησίες του κειμένου ότι «Οι θεατές θα έχουν την δυνατότητα να απολαύσουν το ποτό τους, να μιλήσουν με τους δημιουργούς και να συζητήσουν μεταξύ τους, πριν και μετά την παράσταση» (sic), λες και τα φουαγιέ ανακαλύφθηκαν χτές, ή στο αμίμητο «αλλά κυρίως θα έχουν την δυνατότητα να επιλέξουν ποιές παραστάσεις θα παρακολουθήσουν απο το μηνιαίο εναλλασόμενο πρόγραμμα του ELIART.» (!!!!).
Σίγουρα δεν είναι αυτόί οι στόχοι που θα κατέγραψε κάποιος δημοσιοσχεσίτης δημοσιογράφος άσχετος με το θέατρο…
Αλλά γιατί οι συντελεστές του ELIART, ο Γιώργος Φραντζεσκάκης π.χ. που μας έχει δώσει πολύ καλές παραστάσεις, δεν μας γράφει «με δικά του λόγια» ποιός ο σκοπός; Γιατί αυτό το ανόητο κείμενο που δεν λέει παρά μόνο κοινοτοπίες, αντί τα ξεκάθαρα λ΄΄ογια ενός ταλαντούχου σκηνοθέτετη;
Μήπως γιατί ο Φραντζεσκάκης βρίσκεται σε αμηχανία για το τι θα κάνει στο «χώρο»; Μήπως γι αυτό ξεκινά «τιμής ένεκεν» (!!!!) με τον Πιατά που μας έδωσε πέρυσι στο Γκλόρια την απαράδεκτη καρικατούρα;
Δεν ρωτάτε τους συντελεστές να μας απαντήσουν; Η απορία δεν είναι μόνο δική μου, είναι μιας ομάδας φίλων, ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΩΝ θεατρόφιλων, που δεν πηγαίνουν στο θέατρο «για να απολαύσουν (!!!) το ποτό τους.