Μια εκδήλωση-γιορτή για έναν θρύλο και τιμή για τα «Θεμέλια» που έβαλε όλα αυτά τα χρόνια στη μουσική και τον πολιτισμό! Αφορμή, ο χρυσός δίσκος που απονεμήθηκε στον Μίκη Θεοδωράκη για το διπλό CD της Legend -απάνθισμα από τα ωραιότερα λαϊκά τραγούδια του συνθέτη που έγραψαν τη δική τους ιστορία- με τίτλο «Τα θεμέλιά μου στα βουνά». Η τελετή της απονομής πραγματοποιήθηκε στο βιβλιοπωλείο των εκδόσεων Πέτρου Κυριακίδη στην οδό Μητροπόλεως 62.
Ο Μίκης Θεοδωράκης έφτασε στον χώρο συγκινημένος. Ολοι αυτομάτως σηκώθηκαν όρθιοι και τον χειροκροτούσαν για ώρα. Τον υποδέχτηκαν ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΝΕΠ Πέτρος Κυριακίδης και οι γιοι του Γιώργος Κυριακίδης (εκδότης της εφημερίδας «Ισοτιμία») και δόκτωρ Μιχάλης Κυριακίδης (αντιπρόεδρος της ΝΕΠ). Κάθισε στη μαύρη πολυθρόνα και αμέσως μετά την απονομή πήρε τον λόγο. Ολοι κρέμονταν από τα χείλη του, αφού τα λόγια του Μίκη έχουν πάντα βαρύνουσα σημασία.
Από τις πρώτες κιόλας κουβέντες του έστειλε το μήνυμά του: «Κάτι γίνεται. Καζάνι που βράζει. Αραγε θα είμαι εδώ για να το ζήσω; Κάντε κάτι» είπε. Με το αστείρευτο χιούμορ που τον διακρίνει και με μια διάθεση να αστειευτεί, να γελάσει, να επικοινωνήσει με τον κόσμο, πείραζε τους πάντες. «Ο πρόεδρος μας έκανε σκόνη» είπε για τον Λευτέρη Παπαδόπουλο, ο οποίος καθόταν δίπλα του, εξυμνώντας τον για τα υπέροχα τραγούδια που έγραψε.
«Ζητούσες την καρατόμησή μου χρόνια» ανέφερε γελώντας στον Μίμη Ανδρουλάκη. Ο μεγάλος μας συνθέτης θυμήθηκε ακόμη τη «γενική δίαιτα» που ακολουθούσαν όλοι την περίοδο της Κατοχής. Αναφέρθηκε στον φόβο που είχε ο Μάνος Χατζιδάκις για τα αεροπλάνα και διηγήθηκε το ταξίδι τους με τον Γιάννη Τσαρούχη από τη Ρώμη. «Κινδυνέψαμε και μία νεαρά άρχισε να τραγουδάει “στον άλλο κόσμο που θα πας”. Γύρισε ο Μάνος, την κοίταξε και της είπε: “Δεσποινίς, κι εμένα μ’ αρέσει ο Θεοδωράκης, αλλά δεν είναι ώρα γι’ αυτό το τραγούδι!”».
Ο κορυφαίος Ελληνας δημιουργός μίλησε και για τον εαυτό του: «Ως ηθικό ον και ως Ελλην θα εγκαταλείψω αυτή τη χώρα ευτυχής. Αγάπησα τους ανθρώπους, το κρασί, τις γυναίκες (όχι τώρα, παλαιότερα) με τη ζωώδη χαρά που έχω μέσα μου». Και κοίταζε στα μάτια τον κόσμο που τον αποθέωνε: «Χαίρομαι πολύ που σας βλέπω» είπε συγκινημένος, απευθυνόμενος προς όλους.